Vuslata Erelim Eyy Deli Gönül
Düştük bir vefasız aşkın nârına
Tutuşup yanmışız vay deli gönül
Bin pişman olsan da kimin kârına
Vazgeç bu sevdadan cay deli gönül
Neler çektim bilsen senin elinden
Kurtulmuyor gözler hasret selinden
Hazan yağmuruyla solan dalından
Düşen yaprakları say deli gönü
Söyle kaderimi sen misin yazan
Giydirdin ömrüme gamlı bir hazan
Çektiğim çileden ben oldum bezen
Yeter bu ıstıraba doy deli gönül
Nerede güneşim nerede yazım
Yıllardır içimde büyüyor sızım
Bir türlü geçmiyor sana da sözüm
Bahara ermedik oy deli gönül
Susuz çöller gibi kaldım kurakta
Güldür artık beni şu son durakta
Takatim kalmadı koyma merakta
Vuslata erelim ey deli gönül...
Gülseren MORKAN