El Ol Diyorsun

Goncayken gülleri soldurup yazda

Bağbansız bağıma gül ol diyorsun

Gönül pınarımı kesip ayazda

Ilgıt ılgıt esen yel ol diyorsun

Dertli kervanına yazıp sen beni

Kah ağlatıp kahi üzüp sen beni

Ayaklar altında ezip sen beni

Daha çiğnediğim yol ol diyorsun

Bedenimi yıkıp boynumu büktün

Yanasıca bağrı yerinden söktün

Kökümü kurutup yaprağım döktün

Elimde tuttuğum dal ol diyorsun

Bu hasretlik beni bende bitirdi

Şu ömrümden neler neler götürdü

Yaz bahar görmeden kışı getirdi

Karalar içinde al ol diyorsun

Nasıl da mutluyduk göz göze iken

Gözler konuşurdu yüz yüze iken

Velhasıl-ı kelâm biz bize iken

Şimdi bana nasıl el ol diyorsun

Bad-ı saba hakkın bîçare kulu

Bütün ömrü çile gam ile dolu

Önüne açıp da musalla yolu

Omuzlar üstünde sal ol diyorsun

Şerife Köksal Badısaba