Ne çok korkardım sensiz gecelerde,
Ürperirdi içim.
Koyu karanlığın siyahında.
Sen aydınlığımdın gözlerimi kamaştıran,
Arardım ışığını yokluğunun saatlerinde
Çökerdi yüreğimin tam ortasına bir karabasan,
Kördüğüm olurdu nefesime...
Ne çok korkardım yalnızlığımdan.
Sanki sara nöbetleri dolardı her bir hücreme.
Fırtınalar koparırdım içimde gök gürültülü.
Sen gelince duruluverirdi yüreğim,
Sakinleşirdim.
Başımı dayadığımda göğsüne...
Seni bensiz bırakmam diyen dillerin,
Hayli zaman oldu susalı.
Sen bensiz ben sensiz kalalı
Ben hala yaşıyorum.
Bana aydınlığını bırakıp gittin ya sen,
Artık ne karanlığın en koyusundan,
Ne de sensiz gecelerden korkuyorum.
Işığınla avunuyor şimdi bu öksüz yüreğim.
Ve senli günlerime sığınıp,
Kokunu bıraktığın yastığıma
Sen diye sarılıyorum.
Biliyorum izliyorsun görüyorsun beni,
Çok uzaklardan bir yerden.
Sen ışıklar içinde rahat uyu sevgili.
Ben özlemini bir çığ gibi büyütüyorum.
Bana tattırdığın yaşattığın mutluluk,
Ve ruhumdaki sen ile yaşayıp gidiyorum...
GÜLSEREN MORKAN
Gülseren MORKAN | 30/01/2015
3 Yorum | 1050 okunma | 0 beğeni
Süleyman Alkan 31/01/2015 23:34
Gülsen Tunçkal 31/01/2015 22:46
Yasemin Demir 31/01/2015 00:13
Tülin Şen Altınlı güzel yürekli meleğimiz unutmadık unutturmayacağız [
ATATÜRK’ÜN EDEBİYATLA İLGİLİ GÖRÜŞLERİ [
Editörlük felsefesi [
GEÇMİŞTEN ESİNTİLER:AJDA PEKKAN [
.JPG)
