Ne çok korkardım sensiz gecelerde,
Ürperirdi içim.
Koyu karanlığın siyahında.
Sen aydınlığımdın gözlerimi kamaÅŸtıran,
Arardım ışığını yokluğunun saatlerinde
Çökerdi yüreÄŸimin tam ortasına bir karabasan,
KördüÄŸüm olurdu nefesime...
Ne çok korkardım yalnızlığımdan.
Sanki sara nöbetleri dolardı her bir hücreme.
Fırtınalar koparırdım içimde gök gürültülü.
Sen gelince duruluverirdi yüreÄŸim,
SakinleÅŸirdim.
Başımı dayadığımda göÄŸsüne...
Seni bensiz bırakmam diyen dillerin,
Hayli zaman oldu susalı.
Sen bensiz ben sensiz kalalı
Ben hala yaşıyorum.
Bana aydınlığını bırakıp gittin ya sen,
Artık ne karanlığın en koyusundan,
Ne de sensiz gecelerden korkuyorum.
Işığınla avunuyor ÅŸimdi bu öksüz yüreÄŸim.
Ve senli günlerime sığınıp,
Kokunu bıraktığın yastığıma
Sen diye sarılıyorum.
Biliyorum izliyorsun görüyorsun beni,
Çok uzaklardan bir yerden.
Sen ışıklar içinde rahat uyu sevgili.
Ben özlemini bir çığ gibi büyütüyorum.
Bana tattırdığın yaşattığın mutluluk,
Ve ruhumdaki sen ile yaşayıp gidiyorum...
GÜLSEREN MORKAN
Gülseren MORKAN | 30/01/2015
5 Yorum | 888 okunma | 0 beÄŸeni
Gülseren MORKAN 01/02/2015 05:27
Süleyman Alkan 31/01/2015 23:34
Gülsen Tunçkal 31/01/2015 22:46
Gülseren MORKAN 31/01/2015 11:32
Yasemin Demir 31/01/2015 00:13